maandag 18 oktober 2010

Thuis

De eerste avond, nacht en dag thuis zitten erop.
Vannacht stond ze plots paniekerig naast bed, roepende dat ze gewurgd werd.
Wat een kraag zoal niet veroorzaakt.
De dag verloopt wat rustiger. Roof slaapt en snurkt afgewisseld met een kopje thee en tv
Als pleister op de wonde mocht ik haar nieuwe ketting ontsmetten en opnieuw verbinden.

Aleh, een beetje lugubere foto, maar het is de naakte waarheid.
Aleh, op naar morgen,
Weltrusten,
Bird en Roof

zondag 17 oktober 2010

ByeBye Brugge

Niks Verdieping 13, Verdieping nul!
We gaan naar huis en ons verdiepen in een goed herstel.

Roof heeft slecht geslapen, maar dat mag de kraag niet drukken.

Nog even genieten van het uitzicht. En dan....

Vrijdag hadden we niet gedacht dat ze nu al zonder slangetjes op het gemakje rechtop kon zitten, met het allerbelangrijkste gegeven: zonder die helse pijnen. We durven nog niet heel hard te juichen. Ze mag ook nog niet juichen. Maar het gaat ook vandaag nog steeds goed. Een tinteling hier en daar, maar aleh, dat had dr. Staels ook gemeld.
Een lijst met wat ze wel en niet mag gaat mee. Evenals een tang om over twee weken de hechtingen door te knijpen. Rust, Rust en Rust.
Dag bed, dag verdieping 13, dag zusters. Dag AZ St. Jan, dag Brugge

Te Koop: Pyama, slechts drie maal gedragen.......

Aleh,
Op naar huis, op naar Samm en Fittz

Met dank voor alle sms, mail, reacties, tweets,
Bird en Roof

zaterdag 16 oktober 2010

Beter

Wat een verschil met gister.
Roof praat, Roof lacht, Roof voelt zicht beter.
Roof is 8 kilo lichter. Ieder nadeel heb z'n voordeel.......
Roof wast, Roof plast, Roof heeft een halve boterham met Jam op.

Inmiddels is ze weer met een rolstoel door het mega grote AZ St. Jan gesjeesd voor een foto van haar nek en zoals ze het zelf kon inschatten: Het zag er goed uit. Roof ligt nu weer plat op haar bedje, zonder infuus, zonder wonddrain alleen met kraag. En die kraag is tot nu toe het enige dat ze voelt. Geen pijn, alleen de kraag. Leve de kraag. Leve Brugge, leve Dokter Staels, leve Roof, lang, lang, lang....
Aleh,
tot morgen,
Birdy en Roof

vrijdag 15 oktober 2010

Twee

Ze is er wel, maar ook weer niet. Ze doet haar oogjes af en toe eens open, maar weet niet hoe gauw ze weer in diepe snurkslaap moet geraken. Op haar nachtkastje staan de boosdoeners op sterk water in een potje. Aleh, tis echt waar. Twee nekhernia's in een potje.

Roof slaapt. Roof snurkt. Ze is er wel, maar nog ver weg in dromenland.
Kraag om, infuus in, operatiehemd nog aan.
De operatie is achter de nek.
Tot morgen,
Birdy en een snurkende Roof

Vroeger

Geen Roof toen ik om 12.00 uur stiekem binnensloop om bij haar te zijn.
Wat blijkt....
Om 7.00 is ze al opgehaald. Slaperig kreeg ze de volgende slaappil en als het klopt wordt ze zo binnengereden. Geopereerd en al. Allebei dus geen tijd gehad om nog zenuwachtiger te zijn.

Tot gauw,
Bird, voorlopig nog zonder Roof

donderdag 14 oktober 2010

Binnen!


Mevrouw Roovers, kamer 1 van verdieping 13. Wat een geluk..... plaatsje bij het raam.
In een kamer van 4 dames. 3 rughernia's, alle 3 morgen naar huis. Voor hen zit het er al bijna op. Voor ons en vooral Roof gaat het beginnen.

En dat is dan toch een leuke binnenkomer. Geen plakje kaas bij het brood maar een halve kip.
De Anesthesist is net geweest, het bloed is geprikt. Ze werd met een rolstoel vervoerd en ligt nu naar haar televisie te kijken.

Dit bericht is vanaf morgen van belang. Ze krijgt een slaappil en vlak voor de operatie, die gepland staat om 13.00 uur, "mar aleh he, da kan ook un kir wa later gaan worden heh" nog een pil om rustig te blijven en dan gaat het gebeuren.

Het clowntje dat binnen de familie van ziekenhuis naar ziekenhuis gaat hangt, de spullen liggen in het nachtkastje. De pyama is aan. Het feest kan beginnen. Weltrusten.....
Als we morgen berichten is het avond en schrijven we hopelijk maar één ding:
Alles is goed gegaan!
Aleh,
Birdy en Roof

We zijn vertrokken


Eens kijken of de wieltjes In Brugge ook zo lekker roetsjen.
Klaar voor de start.... AFFFFFF!
Bird en Roof

dinsdag 5 oktober 2010

Via Pijn deel 3



Vrijdag de 15e gaat het gebeuren. Een operatie aan een dubbele nekhernia. Volgens dokter Staels van het AZ St. Jan in Brugge een redelijk standaard operatie: "Alleh mevrouw, ik ben dokter Staels en kan u van de pijn afhelpen, hoe staat u trouwens tegenover chirurgie?"

"Dokter, ik heb nu sinds half juli pijn. Veel pijn. Inmiddels ben ik heel wat slapeloze nachten, ontelbaar veel paracetemollen, diazepammen, naproxennen, tramadollen in combinatie met maagbeschermers en als toetje een vitamine B-complex rijker, een vakantie in Italië armer, omdat we na één dag Toscaanse kust weer terug moesten vanwege die helse pijnen. Heb ik tot driemaal een pijninfiltratie gekregen onder algehele narcose, loop ik de deur plat bij mijn fysiotherapeut, maar helpt helemaal niets.
Dus dokter op de vraag hoe ik tegenover een operatie sta..... ik vrees dat ik niet anders kan".

"Alleh mevrouw Roovers, da ga goe kommen eh......"

Hij draaide het schermpje naar ons toe en voor de zoveelste keer, maar nu via de chirurg zelf, werd ons uitgelegd waar, wat, wanneer en hoe.

Twee nekhernia's onder elkaar dus, waarbij de eerste uitstulping tussen C5 en C6 de meeste pijnen brengt en wordt veroorzaakt door artrose in de nek. De onderliggende ziet er op het beeldscherm het ergst uit, maar, zo werd ons verteld, hier heeft de zenuw toch nog ruimte genoeg anders had u het ook moeten voelen in uw linkerbeen.

Dokter Staels legde uit dat hij bij een operatie via de hals richting de nek gaat, even de luchtpijp en de slokdarm opzij legt en binnen twee minuten op de plaats is waar hij moet zijn. Daar haalt hij twee tussenwervels weg, zet er twee blokjes voor terug, zet ze aan elkaar met een titaniumplaatje, dat (ver)groeit vervolgens vast en af is Roof van alle pijn. Hooguit nog wat na-tintelingen in de vingers, en als het tegen zit een hil klein beetje bewegingsbeperking in de nek, maar u hoef nooit geen pijn meer te hebben, aleh.......

Na deze uitleg en nog wat vragen over hoelang en wanneer hebben we Ja gezegd tegen dokter Staels en wordt Roof donderdag 14 oktober opgenomen, vrijdag 15 oktober geopereerd, mag ze de zondag of maandag met een kraag naar huis, moeten we nog een paar keer terug voor controle en kan ze, als alles gaat zoals het zou moeten gaan, verder zonder pijn.
Aleh, wie wil da niet?

"O ja, dokter, nog één vraagje "we weten nu hoe ze ervan af gaat komen, want dat gaat u doen, maar hoe komt ze eraan?"
"Aleh, das pure pech ebben eh......"


Aleh.......
2011 wordt ons jaar,
Petra en Maringe